Skip to main content

Toonkunstkoor Hilversum

Contactpersoon

Positie:
tenor
Adres
Borneolaan 48
Hilversum
1217 HC
Telefoon
035 6228370

Contactformulier

E-mail verzenden
Privacy bericht

Overige informatie

Overige informatie

Ik ben Alex Commandeur, tenor, bijna 73 en al 16 jaar met (vervroegd) pensioen.

Iets meer dan een jaar geleden ben ik van Rotterdam verhuisd naar Hilversum en één van de eerste dingen die ik deed was zoeken naar een koor. Zo’n 15 jaar was ik lid en voorzitter van het Rotterdams strijdkoor(zie voetnoot*) ‘Ondersteboven’ en ik meende dat de ‘Stem des Volks’ ook zoiets zou zijn dus heb ik me daar direct aangemeld.

Echter de ‘Stem des Volks’ zingt van alles en nog wat (van Ave Verum en Slavenkoor tot musicalnummers en Droomland) en ook soms een socialistisch strijdlied van rond de voorlaatste eeuwwisseling.

In Rotterdam was ik ook lid van het ‘Rotte’s Mannenkoor’ dat wat meer serieuze en klassieke nummers op het repertoire had ( we voerden bijvoorbeeld Verdi’s Requiem uit) en in Hilversum wilde ik ook wel iets dergelijks naast De Stem en dan bij voorkeur een koor dat meerdere optredens per jaar heeft. Zo kwam ik uit bij Toonkunst en ik viel gelijk met m’n neus in de boter, want ik kon gelijk beginnen om in drie maanden Händels Messiah in m’n hoofd te stampen. Maar met –in ieder geval voor mijn doen- veel thuis oefenen en extra tenorenrepetities is dat toch redelijk gelukt. Dat het mij goed bevalt bij Toonkunst moge blijken uit het feit dat ik ondertussen ook bij het Kamerkoor ben aangeschoven waar ik bovendien nog veel van de sfeer van mijn oude kleine strijdkoor terug vindt.

 *) In het begin van de jaren tachtig was er in Nederland een hausse aan protestacties en demonstraties; tegen de milieuvervuiling, dictaturen in Zuid-Amerika, de Apartheid, de kernenergie (en de kernbommen in het bijzonder), tegen de werkloosheid en de stadsvernieuw/ling, kortom –zoals Douwe Trant zou zeggen- tegen alles wat vies en voos is.

Ter ondersteuning en verlevendiging werd er veel nieuwe muziek gemaakt en uitgevoerd door strijdorkesten en strijdkoren. Strijdmuziek ontwikkelde zich tot een eigen genre waarbij niet slechts de inhoud, maar ook de kwaliteit en presentatie aandacht kreeg. Niet alleen politieke overwegingen, maar ook ‘lekker zingen’ mocht een motief zijn om mee te doen, zo stond te lezen in het dikke tweede ‘Liedboek van de Strijd’, dat in 1985 door de uitgeverij De Uitbuyt (een naam die helemaal past in die tijd) werd uitgegeven. Dit boek kon putten uit een landelijk archief dat ondertussen bijna 1000 liedteksten bevatte; er werd een periodiek, SOLIED, opgericht dat verspreiding van de (nieuwe) muziek bevorderde en er werden Landelijke Strijdmuziekdagen georganiseerd.

 Het genre bloeide tot het begin van de jaren negentig: tegen de Paarse kabinetten werd niet of in ieder geval minder geprotesteerd en we hadden het in die tijd ook trouwens ook veel te goed in Nederland.  De jaarlijkse Strijdmuziekdagen werden tweejaarlijks en na 2002 duurde het tot 2008 voordat er opnieuw zoiets werd georganiseerd. De laatste keer vond dat plaats in Den Haag in 2013. De koren vergrijsden en veel koren werden opgeheven, maar landelijk bleven er toch nog enkele tientallen overeind en zelfs min of meer bloeiend.